Zbigniew A. Krasiński 1999 „Żubr Puszcz Imperator”

     Jeszcze w 1916 roku w Puszczy Białowieskiej żyło 730 żubrów, a już w trzy lata później ginie ostatni z nich. Po latach ciszy w 1923 roku przyrodnicy podnoszą krzyk, domagając się powrotu króla puszczy. Apelują o odnalezienie potomków żubrów, którymi niegdyś car obdarowywał swą liczną rodzinę rozrzuconą po całym świecie. Ostrzegają, by żubr nie podzielił losu bizona w Ameryce. Udaje się wówczas odszukać go w Szwecji i Niemczech i w 1936 roku w nowym stadzie rodzi się pierwszy potomek z czystej linii białowieskiej. Dziś do ksiąg rodowodowych wpisywane są kolejne imiona. Od 1929 roku na terenie puszczy urodziło się ponad 1600 żubrów.

     Według wstępnych szacunków aktualny stan żubrów na dzień dzisiejszy w polskiej części puszczy wynosi około 420 sztuk. Żubr jest cennym walorem przyrodniczym i turystycznym na skalę nie tylko europejską, ale również światową. Obecność żubra może przyczynić się do rozwoju turystyki, promocji Puszczy Białowieskiej i rozwoju gospodarczego regionu". Jednak przez część mieszkańców puszczańskich gmin żubry postrzegane są jako szkodniki, bo wychodzą poza Puszczę Białowieską i wyrządzają szkody w uprawach. Zdarzają się też przypadki agresji żubrów w stosunku do ludzi, z reguły są to osobniki, które z winy samego człowieka  "oswoiły" się z jego obecnością i straciły wobec ludzi jakąkolwiek bojaźń. Mieszkańcy muszą wiedzieć, jak zachować się w bliskim kontakcie ze zwierzęciem, z kim kontaktować się, by uzyskać pomoc, czy gdzie zgłosić szkody materialne wyrządzone przez żubry i jak uzyskać odszkodowanie.

     Ostatnio stado żubrów przywędrowało z Puszczy Białowieskiej do miejscowości Werstok wzbudzając sensację i obawy. Mieszkańcy myślą że po gościnnej wizycie szybko wrócą do „rodzinnych stron”.

     Bezpośredni kontakt z żubrami próbował nawiązać mgr inż. Jerzy Karpiuk leśniczy leśnictwa Jodłówka Nadleśnictwa Bielsk Podlaski.

Galeria